-
1 īnfāmō
īnfāmō āvī, ātus, āre [infamis], to bring into ill repute, disgrace, dishonor, defame: aliorum iniuriam: hunc infamatum, branded, N.: infamandae rei causā, of making notorious, L.* * *infamare, infamavi, infamatus Vbring into disrepute; defame -
2 ob-linō
ob-linō lēvī, litus, ere, to daub, smear over, bedaub, besmear: unguentis obliti: sanguine, O.: oblitus faciem cruore, Ta.—Fig., to smear, befoul, defile: se externis moribus: omnia dedecore oblita: alquem versibus atris, defame, H.—To cover over, fill: facetiae oblitae Latio, colored: (divitiis) oblitus actor, decked, H. -
3 prō-scindō
prō-scindō —, —, ere, to plough, break up: terram iuvencis, V.: ferro campum, O.—Fig., to satirize, revile, defame: summotum (me) patriā, O. -
4 decrimino
decriminare, decriminavi, decriminatus V TRANS -
5 defamis
defamis, defame ADJdisgraceful, shameful -
6 denigro
denigrare, denigravi, denigratus V TRANSblacken, make black; color very black, blacken utterly (L+S); asperse, defame -
7 denigro
dē-nī̆gro, āre, v. a., to blacken utterly, dye or color very black (very rare; in the Ciceron. per. not at all).I.Lit.:* II.terram (amurca),
Varr. R. R. 1, 55 fin.:lanam,
Plin. 33, 6, 35, § 109:capillum,
id. 23, 5, 53, § 99:faciem super carbones,
Vulg. Thren. 4, 8.— -
8 diffamo
dif-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [fama], to spread abroad by an ill report; to publish, divulge.I.Prop. (rare and not anteAug.):B.vulgat adulterium diffamatumque parenti Indicat,
Ov. M. 4, 236; cf.prava,
Tac. A. 14, 22:nomen pessimum super virginem,
Vulg. Deut. 22, 19.—To decry, defame, malign:II.viros feminasque procacibus scriptis,
Tac. A. 1, 72; cf.:aliquem probroso carmine,
id. ib. 15, 49: aliquem probris, Ap. M. 1, p. 107; Vulg. Matt. 9, 31.— With acc. and inf.: diffamat, incendio repentino domum suam possideri, Ap. M. 4, p. 147.—To declare, make known, proclaim widely (late Lat.):Deus diffamatur,
Aug. de Morib. Eccl. 14:sermonem,
Vulg. Marc. 1, 45. -
9 differo
dif-fĕro, distŭli, dīlātum, differre ( inf. differrier, Lucr. 1, 1088. In tmesi:I.disque tulissent,
Plaut. Trin. 4, 1, 14), v. a. and n.Act., to carry different ways; to spread abroad, scatter, disperse, separate (cf.: reicere, proferre, procrastinare, producere, ampliare, prorogare—class.).A.Lit.:B.scintillas agere ac late differre favillam,
Lucr. 2, 675; cf.:favillam longe (ventus),
id. 6, 692:nubila (vis venti),
id. 1, 273; Verg. G. 3, 197:ignem (ventus),
Caes. B. C. 2, 14, 2:casae venti magnitudine ignem distulerunt,
id. B. G. 5, 43, 2:majorem partem classis (vis Africi),
Vell. 2, 79, 2:rudentes fractosque remos (Eurus),
Hor. Epod. 10, 6 et saep.; cf. Plaut. Trin. 4, 1, 14:nos cum scapha tempestas dextrovorsum Differt ab illis,
id. Rud. 2, 3, 39; cf. Lucr. 1, 1088: cytisum, to plant apart, in separate rows = disserere, digerere, Varr. R. R. 1, 43; Col. 11, 3, 30 sq.; 38; 42 al.; cf.:ulmos in versum,
Verg. G. 4, 144:ut formicae frustillatim (te) differant,
Plaut. Curc. 4, 4, 20; cf.:insepulta membra (lupi),
Hor. Epod. 5, 99; and:Mettum in diversa (quadrigae),
Verg. A. 8, 643. —Trop.1.To distract, disquiet, disturb a person (only ante-class.): vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior, Plaut. Cist. 2, 1, 5:2.differor clamore,
id. Ep. 1, 2, 15:cupidine ejus,
id. Poen. 1, 1, 28; cf.:amore istius,
id. Mil. 4, 4, 27:laetitia,
id. Truc. 4, 1, 3:doloribus,
Ter. Ad. 3, 4, 40.—Less freq. act.:aliquem dictis,
to confound, Plaut. Ps. 1, 3, 125; cf. Ter. And. 2, 4, 5 Ruhnk.—To spread abroad, publish, divulge; with a personal object, to cry down, to defame (mostly anteclass. and post-Aug.; not in Cic., Caes., or Sall.).(α).With acc. rei: cum de me ista foris sermonibus differs, Lucil. ap. Non. 284, 16; cf.:(β).rumores famam differant licebit nosque carpant,
Varr. ib. 18:commissam libertatem populo Rom. sermonibus,
Liv. 34, 49:promissum jus anulorum fama distulit,
Suet. Caes. 33.—With acc. and inf.:ne mi hanc famam differant, Me dedidisse, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 63; Ter. Heaut. prol. 16; Nep. Dion. 10; Val. Fl. 1, 753.—With quasi and dependent clause:rumore ab obtrectatoribus dilato, quasi eundem mox et discruciatum necasset,
Suet. Aug. 14 et saep.— Pass. impers.:quo pertinuit differri etiam per externos, tamquam veneno interceptus esset,
Tac. A. 3, 12; cf. id. ib. 4, 25.—With acc. pers.:3.aliquem pipulo,
Plaut. Aul. 3, 2, 32 (cf. Varr. L. L. 7, § 103 Müll., and see pipulum): aliquem maledicendo sermonibus, Lucil. ap. Non. 284, 24:dominos variis rumoribus,
Tac. A. 1, 4:te circum omnes alias puellas,
to bring into disrepute with them, Prop. 1, 4, 22.—In the pass.: differor sermone miser, Caecil. ap. Gell. 2, 93, 10:alterna differor invidia,
Prop. 1, 16, 48.—With reference to time, to defer, put off, protract, delay any thing; with a personal object also to put off, amuse with promises, get rid of (class. and very freq.).(α).With acc. rei:(β).cetera praesenti sermoni reserventur: hoc tamen non queo differre, etc.,
Cic. Q. Fr. 2, 8:differre quotidie ac procrastinare rem,
id. Rosc. Am. 9 fin.:saepe vadimonia,
id. Quint. 5 fin.:iter in praesentia,
Caes. B. C. 3, 85, 4:pleraque (with omittere in praesens tempus),
Hor. A. P. 44:distulit ira sitim,
Ov. M. 6, 366 et saep.:differri jam hora non potest,
Cic. Phil. 6, 7, 19:tempus,
id. ib. 8, 8; id. Prov. Cons. 11 fin.; Liv. 3, 46; Ov. M. 1, 724 al.:diem de die,
Liv. 25, 25 et saep.—With inf.:quaerere distuli,
Hor. Od. 4, 4, 21; so Liv. 42, 2 (but not Suet. Caes. 81, where agere belongs to proposuerat, cf. id. Aug. 72; id. Calig. 49).—With quin:nihil dilaturi, quin periculum summae rerum facerent,
Liv. 6, 22 fin.; so Suet. Caes. 4; with in and acc.:reliqua in crastinum,
Cic. Rep. 2, 44 fin.:in posterum diem,
id. Deiot. 7, 21; cf. Caes. B. C. 1, 65 fin.:in posterum,
Cic. Verr. 2, 1, 32; Caes. B. G. 7, 11, 5:in aliud tempus,
Cic. Brut. 87; Caes. B. C. 1, 86, 2:in adventum tuum,
Cic. Fam. 2, 3 fin.:diem edicti in a. d. IV. Kal. Dec.,
id. Phil. 3, 8, 20:curandi tempus in annum,
Hor. Ep. 1, 2, 39 et saep. — Poet.:tropaea in pueros suos,
to reserve for, Prop. 4, 6, 82.—Rarely with ad:aliquid ad crudelitatis tempus,
Cic. Vat. 11 fin.; cf. the foll.—With acc. pers.:(γ).sin autem differs me in tempus aliud,
Cic. Fam. 5, 12, 10; Liv. 26, 51; 41, 8:differri non posse adeo concitatos animos,
id. 7, 14:dilatus per frustrationem,
id. 25, 25; cf.:aliquem variis frustrationibus,
Just. 9, 6 fin.:Campanos,
Liv. 26, 33:aliquem petentem,
Suet. Vesp. 23 Ern.:caros amicos (opp. properare),
Mart. 13, 55 et saep.— Poet.: vivacem anum, to preserve alive, i. e. to postpone her death, Ov. M. 13, 519; cf.:decimum dilatus in annum (belli) Hector erat,
id. ib. 12, 76:aliquem in spem impetrandi tandem honoris,
Liv. 39, 32:aliquem in septimum diem,
Suet. Tib. 32; id. Caes. 82 Oud.; id. Aug. 44 fin. et saep.— Rarely with ad:legati ad novos magistratus dilati,
Liv. 41, 8:aliquem ad finem muneris,
Suet. Vit. 12:quas (legationes) par tim dato responso ex itinere dimisit, partim distulit Tarraconem,
Liv. 26, 51.—Once with post:aliquid post bellum differre,
Liv. 4, 6, 4.—Absol. Prov.: differ;II.habent parvae commoda magna morae,
Ov. F. 3, 394.Neut., to differ, be different (esp. freq. since the Ciceron. period—cf.:(β).discrepare, distare, interesse): qui re consentientes vocabulis differebant,
Cic. Fin. 4, 2 fin.; cf.:naturis differunt, voluntate autem similes sunt,
id. de Or. 2, 23: verbo [p. 575] differre, re esse unum, id. Caecin. 21, 59:distare aliquid aut ex aliqua parte differre,
id. ib. 14:nihil aut non fere multum differre,
id. Brut. 40 fin.:paulum differre,
id. Agr. 2, 31, 85 et saep.:nec quicquam differre, utrumne... an, etc.,
Hor. S. 2, 3, 251; cf.:quid enim differt, barathrone Dones quicquid habes, an? etc.,
id. ib. 166.—With ab:(γ).ita ut pauxillum differat a cavillulis,
Plaut. Truc. 3, 2, 18:quidnam esset illud, quo ipsi (poëtae) differrent ab oratoribus,
Cic. Or. 19, 66; id. Off. 1, 27 fin.:quid hoc ab illo differt?
id. Caecin. 14:non multum ab hostili expugnatione,
id. de Imp. Pomp. 5 fin.:multum a Gallica consuetudine,
Caes. B. G. 5, 14; cf. ib. 6, 21; 6, 28, 5:hoc fere ab reliquis differunt, quod, etc.,
id. ib. 6, 18, 3 et saep.—With inter (esp. impers.):(δ).si nihil inter deum et deum differt,
Cic. N. D. 1, 29, 80; id. Off. 1, 28, 99; id. Fin. 4, 25, 70:nequid inter privatum et magistratum differat,
id. Rep. 1, 43:ut non multum differat inter summos et mediocres viros,
id. Off. 2, 8, 30: multa sunt alia, quae inter locum et locum plurimum differunt (for which, shortly before, inter locorum naturas quantum intersit), id. Fat. 4:haec cogitatione inter se differunt, re quidem copulata sunt,
id. Tusc. 4, 11: inter se aliqua re, id. Opt. gen. 2, 6; id. N. D. 1, 7, 16; Caes. B. G. 1, 1, 2; 6, 11, 1; Quint. 12, 10, 22; 34; 67 et saep.:quae quidem inter se plurimum differunt,
id. 5, 14, 27.—Rarely with cum:(ε).occasio cum tempore hoc differt,
Cic. Inv. 1, 27:hoc genus causae cum superiore hoc differt, quod, etc.,
id. ib. 2, 30, 92 Orell. N. cr. —Likewise rarely, differre in aliqua re, Lucr. 3, 314; Nep. Ages. 7 fin. —(ζ).Rarely, and only poet. or in post-Aug. prose, with dat.:quod pede certo Differt sermoni sermo merus,
Hor. S. 1, 4, 48:tragico differre colori,
id. A. P. 236; Quint. 2, 21, 10; Plin. 9, 35, 54, § 107; cf. id. 9, 8, 7, § 23.—Hence, diffĕ-rens, entis, P. a., different, superior:differentius nomen,
a more excellent name, Vulg. Heb. 1, 4; in Quintilian subst. n. (opp. proprium), a difference, Quint. 5, 10, 55; 58; 6, 3, 66; 7, 3, 3; 25 sq.— -
10 infamo
in-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [infamis], to bring into ill repute, to brand with infamy, to disgrace, dishonor, defame (rare but class.).I.Lit.:II.ut tua moderatio et gravitas aliorum infamet injuriam,
Cic. Fam. 9, 12: Juppiter infamat seque suamque domum, Prop. 3, 11, 28 (4, 10, 28 M.):hunc infamatum,
branded, Nep. Alc. 11:infamata dea,
ill-famed, ill-renowned, Ov. M. 14, 446:Acheloön,
Stat. Th. 7, 416:suspecti testes, quos vitae humilitas infamaverit,
Paul. Sent. 5, 15, 1.— -
11 oblino
ob-lĭno, lēvi, rarely lĭni (Varr. ap. Prisc. p. 898 P.), lĭtum, 3 (form acc. to the 4th conj. oblinio, q. v.), v. a., to daub or smear over, to bedaub, besmear (syn.: inficio, induco).I.Lit.A.In gen.:B.cerussā malas oblinere,
Plaut. Most. 1, 3, 101:se visco,
Varr. R. R. 3, 7:obliti unguentis,
Cic. Cat. 2, 5, 10:oblitus caeno,
id. Att. 1, 21:oblitus faciem suo cruore,
having besmeared his face with his own blood, Tac. A. 2, 17:caede,
Ov. M. 4, 97:sanguine,
id. ib. 11, 367.—In partic.1.To smear over, blot out, rub out any thing written (post-class.; cf.:2.deleo, interpolo, oblittero): vestrum obleverunt et vestri superscripserunt,
Gell. 20, 6, 4.— Trop.:veritatem oblinire,
to blot out, Ambros. de Spic. Savet. 3, 10, 60.—To bemire, befoul, defile (syn.: polluo, inquino, maculo): quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter? Lucil. ap. Non. 420, 22:3.catulos,
Varr. R. R. 2, 9, 13:aliquem caeno,
Dig. 47, 11, 1, § 1; cf. also II. A.—To stop up by smearing, to plaster over (syn. obturo):C.dolia oblinito,
Cato, R. R. 36:amphoram,
id. ib. 127:oblinitur minimae si qua est suspicio rimae,
is stopped up, Mart. 11, 45, 5:gypso oblitus cadus,
Plin. 20, 9, 39, § 98.—Transf., to cover over, fill with any thing (of things;II.very rare): villa oblita tabulis pictis,
Varr. R. R. 3, 2, 5.—Trop.A.To befoui, defile (class.): se externis moribus. Cic. Brut. 13, 51:B.oblitus parricidio,
id. Phil. 11, 12, 27:sunt omnia dedecore oblita,
id. Verr. 2, 3, 4, § 8:geram morem vobis et me oblinam sciens,
id. Rep. 3, 5, 8:aliquem versibus atris,
to defame, Hor. Ep. 1, 19, 30.—To cover over, to fill with any thing; to fill to excess, to overload: facetiae oblitae Latio. Roman wit which had received a Latin tincture (through the right of citizenship granted to the Latins), Cic. Fam. 9, 15, 2:C.divitiis oblitus actor,
covered, decked, Hor. Ep. 2, 1, 204:oblita oratio,
overloaded, Auct. Her. 4, 11, 16:Sallustii scripta nimiā priscorum verborum affectatione oblita,
Suet. Gram. 10.—To cover over, blind, deceive:sicine mihi esse os oblitum,
Plaut. Curc. 4, 4, 33. -
12 proscindo
prō-scindo, scĭdi, scissum, 3, v. a., to tear open in front, to rend, split, cleave, cut up, cut in pieces ( poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.A.In gen.:B.ferro proscindere quercum,
Luc. 3, 434:piscem,
App. Mag. p. 300, 18 and 20:spumanti Rhodanus proscindens gurgite campos,
Sil. 3, 449:vulnere pectus,
Stat. Th. 10, 439:fulgure terram,
Just. 44, 3, 6.—In partic., in agriculture, of the first ploughing, to break up the land: rursum terram cum primum arant, proscindere appellant; cum iterum, offringere dicunt, quod primā aratione glebae grandes solent excitari. Varr. R. R. 1, 29, 2; 1, 27, 2:2.terram transversis adversisque sulcis,
Col. 3, 13, 4: priusquam ares, proscindito, Cato ap. Plin. 18, 19, 49, § 176: bubulcum autem per proscissum ingredi oportet, the trench, furrow, Col. 2, 2, 25; 3, 13, 4; 11, 2, 32.— Poet., in gen., for arare, to plough: rorulentas terras, Att. ap. Non. p. 395, 22 (Trag. Rel. v. 496 Rib.):validis terram proscinde juvencis,
Verg. G. 2, 237:terram pressis aratris,
Lucr. 5, 209:ferro campum,
Ov. M. 7, 119.—Transf., to cut through, to cleave, furrow ( poet.): rostro ventosum aequor. Cat. 64, 12:II.remo stagna,
Sil. 8, 603.—Trop., to cut up with words, to censure, satirize, revile, defame:aliquem,
Ov. P. 4, 16, 47:equestrem ordinem,
Suet. Calig. 30:aliquem foedissimo convicio,
id. Aug. 13:carminibus proscissus,
Plin. 36, 6, 7, § 48: aliquem famoso carmine, Suet. Vit. Luc.; Val. Max. 5, 3, 3; 8, 5, 2. -
13 pulso
pulso, āvi, ātum ( inf. parag. pulsarier, Lucr. 4, 931), 1, v. freq. a. [id.], to push, strike, beat (cf.: tundo, ferio, pello).I.Lit.:B.cum pulsetur agiteturque incursione atomorum sempiternā,
Cic. N. D. 1, 41, 114:semine in pila pulsato,
Plin. 19, 8, 45, § 158:lictores ad pulsandos verberandosque homines exercitatissimi,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf.:pulsari alios et verberari,
id. ib. 2, 3, 26, §66: pulsatus parens,
Verg. A. 6, 609:legatos pulsasse dicebantur,
Liv. 38, 42; Tac. H. 4, 45:ubi tu pulsas, ego vapulo tantum,
Juv. 3, 289:ostium,
to knock, Plaut. Bacch. 4, 1, 7:ostia,
Hor. S. 1, 1, 10; cf.ostiatim,
Quint. 5, 10, 122:fores,
Ov. M. 5, 448; so,pulso alone: pulsate, et aperietur vobis,
Vulg. Matt. 7, 7:humum ter pede,
to stamp upon the ground, Ov. F. 6, 330:gyrum pulsat equis,
Prop. 4, 13, 11; cf.:tellurem pede libero,
Hor. C. 1, 37, 1:prata choreis,
Claud. Laud. Stil. 2, 381.—Of military engines:ariete muros,
Verg. A. 12, 706:ariete turres,
Sil. 16, 696:moenia Romae,
id. 6, 643:cuspide portas,
id. 12, 565:pulsabant turrim ariete,
Amm. 20, 11, 21:moenia Leptitana,
id. 28, 6, 15.—Of musical instruments:chordas digitis et pectine eburno,
to strike, play upon, Verg. A. 6, 647:chelyn,
Val. Fl. 1, 139:pectine nervos,
Sil. 5, 463:cymbala,
Juv. 9, 62.—Of things:pulsant arva ligones,
Ov. Am. 3, 10, 31; id. M. 11, 529:nervo pulsante sagittae,
Verg. G. 4, 313.—Transf., to strike against, to strike, touch any thing ( poet.):II.ipse arduus altaque pulsat Sidera,
Verg. A. 3, 619; 10, 216; Sil. 9, 450:vasto qui vertice nubila pulsat,
Val. Fl. 4, 149.—Of abstract subjects:ululatus pulsat aures,
Claud. B. Get. 625.—Trop.A.In gen., to urge or drive on, to impel, to set in violent motion, to move, agitate, disturb, disquiet:B.dormientium animos,
Cic. Div. 2, 58, 120:multa in unum locum confluunt, quae meum pectus pulsant,
Plaut. Ep. 4, 1, 3:quae te vecordia pulsat,
Ov. M. 12, 228:corda pavor pulsans,
Verg. G, 3, 105; cf.:curru Phoebe medium pulsabat Olympum,
id. A. 10, 216:variā meritos formidine pulsant,
Val. Fl. 3, 390:urbes rumoribus,
to disturb, Petr. p. 679:invidia pulsat pectus,
Sen. Agam. 134:aliquem querelis,
Stat. Th. 8, 249; cf.: astra querelis, Claud. in Eutr. 2, prooem. §51: superos vocibus,
Sen. Herc. Oet. 1671.—In partic.1.To attack before a tribunal, i. e. to arraign, accuse:2.ex contractu ejus obligatus, pro quo pulsabatur,
Dig. 11, 1, 11:non imponitur necessitas aliis pulsantibus respondere,
ib. 5, 1, 2 med. —Transf., in gen., to accuse, defame:C.pulsari crimine falso,
Claud. B. Gild. 170:injusta Tartara,
to accuse, charge, Stat. S. 5, 5, 77:apud principis aures existimationem viri fortis invidiā gravi pulsarent,
Amm. 18, 4, 4.—To drive away, remove, put out of the way, Dig. 19, 2, 15, § 1:D.pericula,
Claud. VI. Cons. Hon. 465.—To injure, insult:pulsatos infecto foedere divos,
Verg. A. 12, 286:pulsatae majestatis imperii reus,
of treason, Amm. 14, 7, 7.
См. также в других словарях:
defame — de·fame /di fām/ vt de·famed, de·fam·ing [Medieval Latin defamare, alteration of Latin diffamare to spread news of, defame, from dis , prefix marking dispersal or removal + fama reputation]: to make the subject of defamation de·fam·er n Merriam… … Law dictionary
Defame — De*fame , v. t. [imp. & p. p. {Defamed}; p. pr. & vb. n. {Defaming}.] [OE. defamen, diffamen, from F. diffamer, or OF. perh. defamer, fr. L. diffamare (cf. defamatus infamous); dis (in this word confused with de) + fama a report. See {Fame}.] 1.… … The Collaborative International Dictionary of English
Defame — De*fame , n. Dishonor. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
defame by a published writing — index libel Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
defame — c.1300, from O.Fr. defamer (13c., Mod.Fr. diffamer), from M.L. defamare, from L. diffamare to spread abroad by ill report, make a scandal of, from dis suggestive of ruination + fama a report, rumor (see FAME (Cf. fame)). Related: Defamed;… … Etymology dictionary
defame — vilify, calumniate, *malign, traduce, asperse, slander, libel Analogous words: vituperate, revile (see SCOLD): *decry, disparage, detract, derogate Contrasted words: *praise, laud, eulogize, extol, acclaim … New Dictionary of Synonyms
defame — [v] inflict libel or slander asperse, bad mouth*, belie, besmirch, blacken, blister, calumniate, cast aspersions on, cast slur on, denigrate, detract, discredit, disgrace, dishonor, disparage, do a number on*, knock, malign, pan*, put zingers on* … New thesaurus
defame — ► VERB ▪ damage the good reputation of. DERIVATIVES defamation noun defamatory adjective. ORIGIN Latin diffamare spread evil report , from fama report … English terms dictionary
defame — [dē fām′, difām′] vt. defamed, defaming [ME defamen, diffamen < OFr diffamer or ML defamere, both < L diffamare < dis , from + fama: see FAME] 1. to attack or injure the reputation or honor of by false and malicious statements; malign,… … English World dictionary
defame — defamation def‧a‧ma‧tion [ˌdefəˈmeɪʆn] noun [uncountable] LAW the act of writing or saying bad or untrue things about someone, so that people will have a bad opinion of them: • He sued the newspaper for defamation of character. defame verb… … Financial and business terms
defame — UK [dɪˈfeɪm] / US verb [transitive] Word forms defame : present tense I/you/we/they defame he/she/it defames present participle defaming past tense defamed past participle defamed formal to say or write something bad about someone that is not… … English dictionary